... i postanowiłam pobawić się w archeologa. Jako że mniejszej części galaktyki, nie podobała się różnorodność mojej armii, postanowili sami stworzyć idealną wszechmocną armię. Dowiedzieli sie więc oni o moim planie, i postanowili pierwsi przegrzebać tajemniczy.....sarkofag........legendarnego pokemona....Aaale w sumie to ja nawet nie wiem który to, tyle że podczas gdy on spoczywał, można było rozwiązać magczną zagadke,
-magiczną?-spytał Zero
- tak, czyli taką dla osób o ogromnym IQ
- czyli dla kujonów.....jesteś kujonem?
- wyłącz sie....kontynuując, postanowili oni, jako że mieli IQ fistaszka, połączyć się w jedno. Ale gdy sie połązyli, ich IQ było tak ujemne że rozsadziło cały sarkofag!
- czaaaad
- dobrze że zdążyłam rozwiącać zagadke, tyle że nie mogłam zabrać tego czego chciuałam bo nie zdążyłam, wybiegłam z piramidy w chwili gdy się rozpadła. Na całe szczęście, ten sztylecik wystrzelił powietrze i wbił sie w głowe jednego z power rengersów....przez co moja armia strajkowała i musiałam przenieść sie do meksyku ale to inna historia
-.......

... po czym siadła na podłodze po turecku i zaczęła myśleć. Po chwili jednak zrezygnowała i zataśmowała usta Axelowi.
- Ja chce budyyyyń- załkała Shuubi, wyciągnęła z kieszonki słoik korniszonów i zaczeła wcinać
Lara spróbowała myślami powrócić do momentu w którym była z Mihoshi. Nagle oglądając kawałek z imprezy na której były we dwie zauważyła coś. Rozejrzała sie szybko komu mogłaby o tym powiedzieć. Axel wciaz biegał wkoło próbując odczepić taśme która splątała mu sie w jego słitaśne loczki. Roxas na swoich króciutkich nóżkach próbował go dogonic ale w koncu padł zmęczony na ziemie. Axel nie zauważając go, potknął sie i wylądował twarzą w ziemie. Shuubi z goryczą zagryzała korniszony, patrząc sie jak opętana na mały kamyczek który leżał w kącie. Pozostał jej wiec juz tylko Zero. Był nowy, ale i tak  chyba tylko na nim mogła polegać, w dodatku jako tako przejmował sie sprawą.
- Zero chodz no tu na chwilke.............................

....- No tę plamkę o tam- Lara szybkim ruchem trzasnęła Zero w twarz- teraz widzisz?
- ..No nie bardzo...ale czekaj-  nowy pomrugał chwile oczami spojrzał się prosto- widzę! tak jest ich dużo.... Dlaczego mnie uderzyłaś?
- A tak po prostu, z nerwów?- Lara złapała Zero pod ramie i odciągnęła go od reszty- Daleko w takim tłumie nie zajdziemy . Musimy szybko znaleźć Mihoshi ale ja muszę coś wpierw załatwić. Zaufam ci ten pierwszy i być może ostatni raz, zostań tu z nimi i jak coś to powiedz im że poszłam....eeee... no coś wymyślisz, w każdym razie pozostawiam ich Tobie, oni będą mniej więcej wiedzieli gdzie iść mają instynkt Mihosszukający. Ja się muszę zbierać- czarnowłosa poklepała lekko Zero po plecach uśmiechnęła sie i po chwili zniknęła w głębi tunelu

Lara dreptając i o dziwo podskakując z nogi na noge roskoszowała się wolnoscią
- Nooo to pospaceruję sobie i potem wróce, powinien dac sobie z nimi rade, chyba że poszli na budyń dr. oetkera..... nieee wątpie żeby w tej sytuacji to miało sie stać, ale jezeli jednak to bardzo nowemu współczuje....no nic co by tu porobić moze pójde zaczerpię przyjemności w miescie (w oddali po za tunelem Lara znalazła małe miasto) i popytam o Mihoshi....- z uśmiechem jak nigdy, jak gdyby ktoś wyzwolił z niej drzemiącą energię ruszyła w stronę nieznanego.

Shuubi i Roxas wylądowali na dachu jakiegoś samolotuy który przy okazji przelatywał. Niestety Shuubi po chwili spadła ze strachu przed wysokością. Roxas natomiast z rozpaczą szukał babeczki, którą schował w kieszeni. po chwili coś plasnęło pod jego siedzeniem. Z rozpaczą ujrzawszy że babeczka jest cała zgnieciona wzniósł sie szlochem niczym axel przed sekundą
- NIEEEEEEEEEE!!!! NIE MOŻESZ ZGINĄĆ NIE MOZESZ! BYŁAŚ MI ZAWSZ NAJWIERNIEJSZA TO NIE DZIEJE SIĘ NAPRAWDE!!!
Zero usłyszawszy zrozpaczonego Roxasa (nie widząc go przy okazji) przez chwile otumaniał, Axel był obok niego ale nie widział nigdzie Shuubi. Gorączkowo zaczął kręcić siew kółko i w koncu odkrzyknął.......

... podeszła do Zero, który zdążył już wstać. Zlustrowała go szybko i z szyderczym uśmiechem zapytała:
- Nie poznajesz mnie?
Zero wytężał swój umysł do granic możliwości, ale jak na złość nie potrafił jej rozpoznać.
I nagle doznał olśnienia...

... o chwili namysłu Mikoto wyciagneła z kieszeni lalke barbie i pluszowego misia.
-Zero idziemy sie bawić w kawiarenkę-władczo oświadczyła
-błagam nie torturuj mnie - załkał Zero i pobiegł się schować do emo-koncika
Reszta załogi sie ucieszyła na ten pomysł i pobiegli szukać stołu, krzeseł i budyniu ...

.... Mikoto ze straszliwie słodkim uśmiechem podchodziła do swego braciszka.Lara przyglądając sie wszystkiemu z lekką ironią zauważyła spadający meteor krzyku i próbując wcisnąć sie w rozmowę rodzeństwa, pokazywała palcem niebo. Zero zaś, tak samo jak Mikoto nie usłyszał dzwieku, który przypominał spadającą atomówkę. Ta jednak, nie była nią, lecz przerażoną Shuubi która spadała z prędkością światła. Po cichym pisknieciu dziewczynka zleciała na Zero który zobaczył naklejke z milkyway'a i chciał ja podnieść. Na nieszczęscie siła uderzenia byłą tak ogromna, że zupełnie wgniotło ich w ziemie. Mikoto wybuchnęła śmiechem który dziwnie zabrzmiał po tym, jak Axel z powagą na twarzy odepchnął ją i z rękoma ułożonymi by schwytać coś, biegał w kółko i patrzył się w niebo. Ci, którzy byli w stanie spojrzeć w góre zauważyli kręcącego sie wokół własnej osi Roxasa, próbującego wyłapać wszystkie kawałki rozplaskanej babeczki. Gdy chłopiec był już jakieś 5 metrów nad ziemią.......