Recenzja, skopiowana z jednego forum, ale napisana przeze mnie Tak, kiedyś się na nim udzielałam, ale to stare dzieje...
Nieodparta chęć zemsty i dążenie ’w zaparte’, czy może, zgodnie ze starym porzekadłem ”Lepiej mieć spokój, niż rację”? Balansując na granicy tych dwóch, tak różniących się od siebie dróg, kobiety pchane rządzą skopania tyłka nieprzyjacielowi, wybierają pierwszą opcję. Nie świadome bolączki zgotowanej przez los, oraz własną głupotę, z wywieszonym językiem postawią swoją bosą stopę na jakże krętej drodze do .. sławy! Tak, przygotujcie się nie tyle co na sławę, ale poznanie prawdziwie czarnych stron show biznesu, kapryśnych gwiazdek, konkurentek, aż wreszcie Fuwa’y Sho!
Mimo, iż chłopak nie jest najważniejszym bohaterem anime, to odgrywa bardzo dużą rolę w pobudzeniu akcji, oraz zagraniu na nerwach głównej bohaterce Kyoko. Dziewczyna, jak każda zakochana po uszy nastolatka, postanawia rzucić wszelkie ideały feministek w kąt i całkowicie poświęcić się miłości. Dla swojej przyszłej gwiazdy estrady muzycznej - Fuwy Sho, opuściła swój rodzinny dom, aby móc zamieszkać pod jednym dachem ze swoim obiektem westchnień. O ile serce dziewczyny było podczas podjęcia tej niespodziewanej decyzji czyste jak łza, tak naszym Fuwą kierowało zwyczajne wygodnictwo. Dopóty ma przy swoim boku laskę, która by prała jego brudne skarpetki, gotowała..(a może od początku wiedziała, że chce ją wykorzystać, skoro próbowała go otruć?), robiła zakupy - jednym słowem wykonywała wszystkie czynności niczym świeżo upieczona żonka. Jednak los postanowił spłatać figla rozkapryszonemu nastolatkowi, siła wyższa zdecydowała, iż Kyoko pewnego razu, stojąc w drzwiach pokoju, usłyszała wszystko to, o czym chłopak myśli na jej temat! Chwała Kyoko za to, iż nie utonęła w morzu łez, tylko postanowiła wziąć się do roboty!
Zdradziłam całą fabułę? Otóż, nic bardziej mylnego. To, co pozwoliłam sobie wyżej zaprezentować, jest zaledwie namiastką prawdziwej fabularnej bomby atomowej i dzieje się w zaledwie kilka odcinków. Prawdziwa uczta zaczyna się bodajże po przebrnięciu przez pięć odcinków, w których jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, akcja przybieżę niespodziewany obrót.
Jak sądzicie, jakie cechy powinny charakteryzować ludzi należących do pewnej grupy branży artystycznej, pomijając sam talent? Odpowiedź jest banalna, jak na shoujo przystało - miłość. Logiczne jest więc to, że osoba kierująca się nienawiścią, eliminuje w sobie każdą dozę pozytywnych uczuć, stawiając na te negatywne. Kyoko, zatopiona w nienawiści, nie posiada motywu na tyle dobrego, żeby móc z dnia na dzień stać się gwiazdą i przynieść klęskę pewnemu przedstawicielowi płci przeciwnej. Dziewczyna, widocznie nie bierze tego pod uwagę, tkwi w swojej ślepocie, latając z castingu na casting. Klapki na oczach odsłaniają się jej, dopiero gdy poznaję jednego z najpopularniejszych, w realiach anime aktora Tsururugę Ren’a.
Tak jak Kyoko balansowała z początku przed wybraniem jednej z dwóch dróg, tak anime balansuję pomiędzy dwoma gatunkami - wciągającymi okruchami życia z ciepłym uczuciem w tle, oraz czystą rozrywkową komedią.
W pierwszej roli anime spisuje się średnio. Z początku atmosfera pomiędzy bohaterami, rzecz jasna naciągana, na szczęście rzecz szybko ulega zmianie, po odkryciu przez Kyo prawdy. Następnie zaczyna się faza poszukiwań właściwej taktyki na zemstę, przy okazji bohaterka kształtuje swój charakter, dojrzewa po wielu klapsach w dupę. Na deser zostawiłam spotkanie z aktorem Ren’em, którzy wpływa na dziewczynę w pewien sposób, poprzez swoją emocjonalną dojrzałość.
Jako komedia, też raczej nie mam niczego poważniejszego do zarzucenia. Ostatnio zaczęłam też czytać mangę, bardzo mi się spodobała. Polecam.